آب مروارید عبارت است از کدر شدن عدسی چشم که مانع رسیدن نور کافی به شبکیه چشم می شود و در نتیجه در بینایی شخص اختلال به وجود می آید.

بوجود آمدن آب مروارید می تواند چند علت داشته باشد که شایعترین آن بالارفتن سن شخص است. عدسی چشم انسان با افزایش سن، سخت تر شده و کدر می شود. عوامل دیگر شامل مصرف بعضی داروها، بعضی از بیماری های خاص و در مواردی آسیب دیدن چشم در اثر ضربه می تواند باعث ایجاد آب مروارید گردد. آب مروارید می تواند مادرزادی هم باشد. آب مروارید از چشمی به چشم دیگر سرایت نمی کند.

• تار شدن دید شخص یا به اصطلاح محو شدن دید (مانند دیدن از داخل مه)
• حساس شدن نسبت به نور به خصوص در شب (مانند نور چراغ اتومبیل ها)
• تار و کمرنگ دیدن رنگ ها
• ضعیف شدن دید شخص در شب
• تغییر مداوم شماره عینک

البته علائم فوق ممکن است در سایر بیماری های چشمی نیز دیده شود که تشخیص آن با پزشک متخصص می باشد.

درمان آب مروارید با عمل جراحی و خارج کردن عدسی کدر شده از چشم شخص و جایگزین کردن آن با یک لنز مصنوعیِ داخل چشمی انجام می گیرد.   چه زمانی باید عمل جراحی انجام شود؟ عموماً زمانی چشم احتیاج به عمل جراحی دارد که بینایی شخص هنگام فعالیت های روزمره و شغلی، مطالعه و تماشای تلویزیون دچار اختلال شود و همچنین زمانی که پزشک تشخیص دهد.

جدیدترین و بهترین روش درمان آب مروارید، جراحی به روش” فیکو” می باشد. در این روش با استفاده از دستگاه مخصوصی در مدت زمان بسیار کوتاه، عدسی کدر شده از طریق یک برش حدود ۳ میلیمتری خارج شده و سپس یک لنز داخل چشمی تاشو از همان برش ۳ میلیمتری جاگذاری می شود. باعث خوشحالی است که در کشور ما در بعضی از مراکز درمانی از پیشرفته ترین دستگاه های “فیکو” استفاده می شود.

علاوه بر دستگاه فیکو که در اتاق عمل وجود دارد، لوازم دیگری که در این عمل بکار می روند از قرار زیر می باشد:

• چاقوی جراحی
• یک نوع ژل مخصوص
• یک لنز داخل چشمی و وسیله مربوط به جاگذاری آن
• نوعی کاست مخصوص در بعضی از دستگاه های پیشرفته

ممکن است پزشک از شما بخواهد این لوازم را شخصاً تهیه بفرمائید و یا خود پزشک برای شما آماده نماید.

• قبل از عمل

به وسیله دستگاه مخصوصی شماره لنز داخل چشمی تعیین می شود. بیمار از نظر شرایط جسمی مورد بررسی قرار می گیرد.

• حین عمل جراحی

قبل از شروع عمل، مردمک چشم با ریختن قطره مخصوصی باز و سپس چشم و اطراف آن شسته می شود. توسط وسلیه ظریف مخصوصی چشم باز نگه داشته می شود . پس از خارج نمودن عدسی کدر شده، جراح لنز داخل چشمی را در چشم می گذارد. این عمل جراحی کوتاه است و می تواند تحت بیهوشی عمومی و یا بی حسی موضعی انجام شود که انتخاب آن بستگی به شرایط جسمانی شخص و با نظر متخصص قلب و جراح چشم می باشد. در صورت بی حسی موضعی شخص می تواند در حین عمل، نور و حرکت را ببیند ولی قادر به دیدن عمل جراحی نخواهد بود. در این عمل شخص نبایستی حرکت بی موقع کرده و باید با جراح و کادر اتاق عمل همکاری نماید.

• بهبود پس از عمل

ممکن است پزشک یک پوشش محافظ روی چشمِ عمل شده قرار دهد. بعد از استراحت کوتاه در بخش، می توانید به منزل بروید. لازم است فردی از بستگان یا دوستان، شما را همراهی کند.

• از وارد کردن فشار به چشم عمل شده و یا مالیدن چشم خودداری نمائید.
• در تاریخ های وقت ملاقات داده شده حتماً به پزشک مراجعه نمائید.
• طبق دستور پزشک از قطره های چشمی استفاده نمائید.
• قبل از شروع به فعالیت های خود مانند رانندگی از پزشک سؤال نمائید.
• از انجام کارهای سنگین بپرهیزید.

بعد از عمل، احساس ناراحتی خفیف، اشک ریزی خفیف، ترشح مختصر، احساس وجود جسم خارجی در چشم و کمی حساسیت به نور و تماس می تواند طبیعی باشد. ولی چنانچه هر کدام از این علائم زیاد باشد، پزشک خود را مطلع نمایید.

• درد
• اشک ریزی شدید
• حساسیت به نور شدید
• کاهش دید
• ورم پلک
• سرخی غیرعادی چشم
• دیدن جرقه های نور

در این روش عمل، عوارض بسیار کم است و به ندرت اتفاق می افتد. عوارضی که می توان نام برد شامل موارد زیر می باشند:

• خونریزی پشت کره چشم عمل شده
• پاره شدن کپسول عدسی حین عمل
• خونریزی داخل چشم
• التهاب قرنیه و یا داخل چشم
• عفونت داخل چشم
• جداشدگی شبکیه
• ایجاد آستیگماتیسم، دوربینی و نزدیک بینی
• آب مروارید ثانویه

احتمال بروز بسیاری از عوارض گفته شده با استفاده از دستگاهها و فناوری های پیشرفته از بین خواهد رفت. لنزهای داخل چشمی نامرغوب نیز می توانند عوارض زیادی بوجود آورند.

شایع ترین عارضه پس از عمل جراحی فیکو، کدر شدن پشت لنز است که موجب می شود دید مجدداً تار شود که آب مروارید ثانویه و یا PCO نامیده می شود. مهمترین علت ایجاد آب مروارید ثانویه استفاده از لنزهای داخل چشمی نامرغوب می باشد. درمان این عارضه اگر خیلی پیشرفته نباشد بوسیله لیزر انجام می گیرد.

• لنزهای آبدوست (hydrophilic) که در داخل آب نگهداری می شوند.
• لنزهای غیر آبدوست (hydrophobic) که نگهداری آنها نیازی به آب ندارد. لنزهای غیر آبدوست بالاترین سازگاری را با بافت های بدن و در نتیجه کمترین عوارض و کمترین درصد آب مروارید ثانویه را ایجاد می کنند.

از مشخصات دیگر لنزها: لنزِ یک تکه و لنزِ چند تکه : جاگذاری لنزهای یک تکه بسیار راحت تر بوده و مشکلاتی که در حین جاگذاری ممکن است پیش آید بسیار کمتر است. ضمناً جاگذاری لنزهای یک تکه از برش های کوچکتر نیز امکان پذیر می باشد. این در صورتی است که لنزهای چند تکه را نمی توان از برش های خیلی کوچک جاگذاری کرد. ضمناً لنز مصنوعی باید بتواند اشعه ماورای بنفش را فیلتر نماید.

علاوه بر اشعه ماورای بنفش، قسمت هایی از نور آبی نیز برای بعضی از بافت های شبکیه چشم انسان مضر می باشد. لنز طبیعی چشم انسان با بالا رفتن سن تغییر رنگ داده و زرد می شود و یک فیلتر طبیعی برای جلوگیری از صدمه دیدن شبکیه ایجاد می کند. این فیلتر طبیعی با انجام عمل آب مروارید از چشم خارج شده و لنزهای مصنوعی که جاگذاری می شوند این فیلتر را ندارند. البته برخی لنز های موجود در بازار که زرد رنگ هستند نور آبی مضر را فیلتر می کنند. رنگ زرد این لنز طبق آخرین تحقیقات تغییری در دید رنگی بعد از عمل ایجاد نمی کند.   افزایش شفافیت دید بوسیله لنز آسفریک:
به علت شکست بیش از اندازه نور در لبه های لنزهای مصنوعی معمولی، تصویر تشکیل شده روی شبکیه شفافیت خود را از دست می دهد. لنز جدیدِ آسفریک، این پخش نور را اصلاح کرده و تصویری شفاف ایجاد می کند. کیفیت تصویری که این لنز ایجاد می کند به خصوص در شب بسیار بالاتر از لنزهای معمولی است. نوعی لنز آسفریک وجود دارد که فیلتر نورآبی نیز دارد.
چگونگی دید دور و نزدیک بدون عینک بعد از عمل آب مروارید:
پس از جاگذاری لنز بعد از عمل جراحی آب مروارید، دید دور بیمار عموماً بدون عینک تأمین می شود. البته چنانچه بیمار آستیگماتیسم نداشته باشد. ولی نظر به اینکه لنزهای مصنوعی مانند لنز یک فرد مسن (پیر چشمی) قادر به تطابق نمی باشند، بیمار مجبور به استفاده از عینک برای دید نزدیکِ خود خواهد بود. لنزهایی وجود دارند که قادرند عمل تطابق را انجام داده و همزمان دید دور و نزدیک را تأمین کنند. یک نوع از این لنزها، فیلتر نور آبی نیز دارد.

این لنزها قادرند مشکل آستیگماتیسم را که از قبل وجود داشته اصلاح کنند. یک نوع از این لنزها وجود دارد که فیلتر نور آبی نیز دارد.

بیماری گلوکوم شایع ترین دلیل از دست رفتن بینایی در جهان است. علت اصلی بیماری گلوکوم، تجمع بیش از اندازه مایعی به نام زلالیه در کره چشم و در نتیجه افزایش فشار چشم است. این مایع که مسئول تغذیه و سالم نگه داشتن چشم می باشد، پس از ترشح و گردش در داخل چشم، از طریق مجاری خارج کننده که در قسمت جلویی کره چشم قرار دارند، تخلیه می شود. چنانچه تعادل بین تولید و تخلیه مایع زلالیه مختل شود، فشار چشم افزایش می یابد. یکی از دلایل شایع افزایش فشار چشم، مسدود شدن مجاری تخلیه می باشد. افزایش فشار چشم در صورتی که به موقع درمان نشود می تواند باعث تخریب سلولهای عصبی  چشم شده و منجر به از دست رفتن بینایی گردد. البته گاهی ممکن است این اتفاق بدون افزایش فشار داخل چشم هم رخ بدهد. بسیاری تصور می کنند که در صورتی مبتلا به گلوکوم هستند که فشار چشمشان بالا باشد اما همیشه چنین نیست. فشار بالای چشم خطر ابتلا به گلوکوم را افزایش می دهد. بالا بودن فشار چشم الزاماً به معنای ابتلا به گلوکوم نیست. از دست رفتن بینایی ناشی از گلوکوم، دائمی است.

اکثر افراد مبتلا به گلوکوم هیچگونه علائمی ندارند. شما ممکن است تا مراحل انتهایی بیماری متوجه کاهش بیناییتان نشوید.  نیمی از افراد مبتلا به گلوکوم از بیماری خود آگاه نیستند و زمانیکه متوجه از دست رفتن بینایی می شوند، دچار آسیب شدید چشم شده اند. در نوع شایع گلوکوم، با وجود آنکه در ابتدا علامت خاصی ندارد و دید کاملا طبیعی بوده و دردی وجود ندارد، با ادامه یافتن بیماری، ناگهان بیمار متوجه می شود که "دید کناری" ندارد. درست مانند این است که دارد از درون یک لوله به اطراف نگاه می کند. ادامه یافتن بیماری ممکن است سبب از بین رفتن باقی مانده دید حتی در مرکز شده و بیمار کور شود. از آنجا که گلوکوم علائمی به جز از دست دادن بینایی ندارد، مهم است که به طور منظم توسط چشم پزشک معاینه کامل چشم شوید.

• زمینه های ارثی: یعنی اگر فردی در خانواده و بستگان نزدیک خود، بیمار مبتلا به نوع شایع گلوکوم داشته باشد، حتماً باید از نظر این مشکل بررسی شود.
• نژاد: در بعضی از نژادها مانند نژاد سیاه‌، گلوکوم بیشتر دیده می‌شود.
• سن: افزایش سن میزان احتمال ابتلا را بیشتر می‌کند. البته هیچ سنی از ابتلا به گلوکوم مصون نیست. حتی این بیماری ممکن است در نوزادان هم یافت شود (گلوکوم مادرزادی)، ولی شیوع آن خیلی کم است.

• عوامل خاص چشمی : این نوع گلوکوم (گلوکوم ثانویه) می تواند عارضه ای در اثر بیماری های دیگر باشد. دوربینی و نزدیک بینی شدید، ضخامت قرنیه کم، جراحی چشم یا کاتاراکت پیشرفته، بعضی تومورهای چشمی و برخی فاکتورهای دیگر مانند استفاده طولانی مدت از استروییدها( کورتون) به اشکال گوناگون تزریقی، خوراکی و حتی نوع جلدی، خطر بروز آب سیاه یا گلوکوم را افزایش می‌دهند. همچنین التهاب داخل چشمی، ضربه و خون‌ریزی داخل چشم، در بروز گلوکوم مؤثرند.

• دیابت و فشار خون بالا :جزو عوامل اصلی محسوب نمی‌شوند، ولی به طور کلی بیماران دیابتی بیشتر از بقیه به گلوکوم مبتلا می‌شوند.

 

• گلوکوم با زاویه بسته
• گلوکوم با زاویه باز
• گلوکوم ثانویه
• گلوکوم مادرزادی

هر چند گلوکوم علاج قطعی ندارد ولی درمان های رایج، بیماری را کنترل می کنند و این تأییدی بر اهمیت تشخیص و درمان زودرس است. گلوکوم را می توان بر اساس نوع آن و همچنین میزان پیشرفت بیماری با قطره های چشمی، قرص، لیزر، روش های مختلف جراحی و یا ترکیبی از این روش ها درمان کرد. هدف از درمان این است که از آسیبِ بیشتر عصب بینایی و از دست رفتن دید جلوگیری کنیم. چند نکته:

• بیشتر بیماران نسبت به داروها، عوارضی نشان نمی دهند ولی بعضی از این داروها ممکن است سبب سردرد شده و یا بر روی اعضاء دیگر بدن عوارضی داشته باشند.
• جراحی با لیزر به تخلیه مایع از درون چشم کمک می کند. در بسیاری موارد بیمار باید بعد از جراحی لیزری نیز دارو مصرف کند.
• در روش جراحی، هدف عمده ایجاد محل خروج جدیدی در بافت سفید چشم (صلبیه) برای تخلیه مایع داخل چشم است. معمولا این کار پس از شکست درمان دارویی و جراحی لیزری انجام
  می گیرد. روش‌هاي شايع جراحي گلوكوم شامل ترابكولكتومي، ترابکتوم، اسكلركتوميِ عميق و كارگذارى شانت می باشد.
• بیمار پس از جراحی باید تا چند هفته از قطره های آنتی بیوتیک و ضد التهاب برای مقابله با عفونت و تورم استفاده کند. همچنین بیمار باید به ویژه در چند هفته اول پس از جراحی مرتباً ویزیت شود.
• باید بخاطر داشت که با اینکه جراحی گلوکوم، باقیمانده دید بیمار را حفظ می کند ولی باعث بهبود دید از دست رفته نخواهد شد. در واقع، دید بیمار ممکن است به خوبی دید قبل از جراحی نباشد، هر چند که در صورت انجام ندادن جراحی در دراز مدت بیمار ممکن است دید خود را کاملاً از دست بدهد.

  خطرات و عوارض جراحی گلوکوم کدامند؟ جراحی گلوکوم نیز مانند هر جراحی دیگری ممکن است با عوارضی همراه باشد. این عوارض عبارتند از: کاتاراکت، مشکلات قرنیه، التهاب یا عفونت داخل چشم و تورم عروق خونی پشت چشم. البته برای هر یک از موارد گفته شده درمان های مؤثری وجود دارد.

نقش شما در درمان چيست؟ درمان گلوكوم نياز به همكاري بين شما و پزشك دارد. پزشك دارو را تجويز مي‌كند ولي تنها شما هستيد كه مي‌توانيد مطمئن باشيد كه آيا دستورات پزشك را اجرا كرده‌ايد يا خير؟ استفاده منظم و صحیح داروها تاثیر زیادی در نتیجه درمان دارد. وقتي كه براي درمان گلوكوم دارو مصرف مي‌كنيد بايد به صورت منظم به پزشك خود مراجعه نمایید. بسته به وضعيت و شدت بيماري و ميزان فشار چشم‌ ممكن است لازم باشد به فاصله چند روز و يا هر شش ماه يكبار مورد معاينه چشم قرار گيريد. فاصله بين ويزيت‌ها بسته به نياز درماني شما متفاوت است. اگر جراحى ترابكولكتومى يا شانت شده‌ايد، معاينات دوره‌اى براى بررسی وضعیت چشم شما ضرورى است. اگردچارهرگونه علائمی مثل قرمزى يا درد شديد چشم، هرچه سريع تربراى معاينه مراجعه نمایید. از بين رفتن ديد در گلوكوم قابل پيشگيري است. معاينه چشمي منظم ممكن است مانع كاهش ديد ناشي از گلوكوم شود.

  این وسیله ممکن است در روش جراحی ترابکولکتومی در نوع گلوکوم با زاویه باز جهت افزایش احتمال موفقیت عمل و کاهش عوارض جراحی، توسط جراح در چشم شما کار گذاشته شود. این محصول بسیار کوچک با طول 2.6 میلیمتر با وسیله ای مخصوص به قطر 0.5 میلیمتر وارد چشم شده و در چشم باقی می ماند و جریان مایع زلالیه چشم را به میزان ثابت و قابل پیش بینی از داخل چشم به زیر ملتحمه هدایت میکند. جنس این وسیله کاملاً با بافت چشم سازگاری دارد.
استفاده از شانت Express در عمل ترابکولکتومی باعث می شود:
-فشار چشم بصورت موثری کاهش پیدا کند.
-جراحی بسیار ساده تر و سریع تر انجام شود.
-بافت های کمتری در چشم بیمار بریده شده وآسیب بینند، چراکه نیازی به بریدن و جدا کردن بافت سفیدی و عنبیه چشم بیمار نمی باشد.
-بیمار روند بهبود پس از جراحی را بسیار سریع تر طی می کند و دید بهتری پس از عمل خواهد داشت.
-احتمال بروز برخی عوارض حین و بعد از عمل به اندازه قابل توجهی کاهش یابد.

ویترکتومی عمیق یا به عبارتی تخلیه زجاجیه نوعی از جراحی چشمی است که برای درمان برخی از اختلالات شبکیه و زجاجیه به کار می‌رود. شـبكيه در واقـع پـرده انتهاي چشم است كه تصوير اشياء بعـد از عبـور از مردمك، قرنيه و فـضاي داخـل چـشم بـر روي آن مـي افتـد و بـه صورت يك پيام قابل درك به مغز ارسـال مـي گـردد تـا مـا بتـوانيم ببينيم. زجاجیه ماده شفاف و ژله‌ای است که بخش خلفی چشم را پر می‌کند. در طی این جراحی، زجاجیه تخلیه شده و معمولا با یک سیال مناسب جایگزین می‌شود. چشم پزشک ممکن است برای درمان اختلالات زیر، ویترکتومی را به شما توصیه کند:

• رتینوپاتی دیابتی: عارضه‌ای ناشی ازدیابت است که بدلیل تغییرات ایجاد شده در رگ‌های خونی رخ می‌دهد. وقتی عروق خونی در شبکیه آسیب می بینند ممکن است باعث نشت مایع یا خون شده یا منجر به رشد شاخه های عروقی شکننده و کلاف مانند شده و باعث تخریب شبکیه شود. در نتیجه تصویری که شبکیه به مغز میفرستد تار شده یا کج و معوج می شود.
• برخی از موارد جداشدگی شبکیه
• عفونت بخش‌های داخلی کره چشم
• جراحت شدید چشم
• چروک شدگی ماکولا (ناحیه مرکزی شبکیه)
• سوراخ ماکولا
• به دنبال بروز برخی اختلالات بعد از جراحی کاتاراکت (آب مروارید)

….

  جراح در حین مشاهده چشم در زیر میکروسکوپ، وسایل ظریف جراحی را با ایجاد برش هایی کوچک در صلبیه (بخش سفید رنگ چشم) وارد چشم می کند و به منظور دستیابی به بهترین میزان بینایی برای شما، ممکن است یک یا چند مورد از موارد زیر را انجام دهد:

• خارج کردن تمام زجاجیه
• خارج کردن بافت آسیب دیده موجود و تلاش برای برگرداندن شبکیه به محل اصلی خود
• خارج کردن جسم خارجی که ممکن است در چشم باشد
• درمان با لیزر برای کاهش احتمال خونریزی در آینده یا ثابت کردن از هم گسیختگی شبکیه
• وارد کردن هوا به جای مایع درون چشم به منظور نگه داشتن شبکیه در جای خود
• جانشین کردن هوا با گاز هگزافلورید یا اوکتافلورپروپان (این مخلوط هوا و گاز خود به خود و با مرور زمان با تشکیل مایع زجاجیه از چشم خارج می‌شوند)
• جایگزین کردن روغن سیلیکون در چشم که معمولاً نیاز به جراحی بعدی دارد

مدت عمل جراحی بسته به شرایط شما از یک تا چند ساعت متغیر است. در برخی شرایط ممکن است چشم پزشک روش‌های دیگری را نیز به صورت همزمان انجام دهد:

• قرار دادن یک محافظ همانند کمربند به دور چشم تا شبکیه از جای خود خارج نشود.
• خارج کردن عدسی کدر (کاتاراکت)

  در روش های جراحی جدید می‌توان از وسایل بسیار ظریف‌تر برای عمل جراحی بهره برد. با استفاده از این وسایل دیگر نیازی به وجود بخیه برای ترمیم محل ورود به چشم نخواهد بود و بدین ترتیب، از یک سو عمل جراحی در زمان کوتاه‌تری انجام می‌شود و از طرف دیگر درد و ناراحتی بیمار نیز پس از عمل جراحی به حداقل می‌رسد.

بعد از جراحی ویترکتومی

احتمال وقوع درد یا ناراحتی بعد از جراحی قابل انتظار است. اعمال زیر بعد از جراحی با صلاحدید پزشک معالج توصیه می شود:

• استفاده از محافظ چشمی برای مدت کوتاهی بعد از عمل
• استفاده از قطره چشمی و از سر گرفتن فعالیت‌های معمول طبق دستور پزشک
• توجه به نحوه قرارگیری سر در وضعیت خاص (زیرا عدم توجه به این موضوع می‌تواند موجب شکست درمان شود)
• ممنوعیت پرواز با هواپیما یا مسافرت به ارتفاعات تا زمان خروج حباب‌های گاز (زیرا افزایش سریع ارتفاع می‌تواند منجر به افزایش فشار چشم شود)
• در مواردی که از روغن سیلیکون استفاده می‌شود، لازم است به طور منظم و در فواصل معین بیمار را تحت نظر قرار داد .

تمامی جراحی‌ها دارای خطراتی هستند، اما در جراحی ویترکتومی میزان عوارض نسبت به مزایای عمل بسیار کمتر است. برخی از خطرات ویترکتومی عبارتند از: عفونت، خونریزی، جداشدگی شبکیه، ضعف بینایی و افزایش فشار چشم. همچنین یک خطر احتمالی جراحی ویترکتومی افزایش سرعت شکل گیری کاتاراکت است.  

قدرت بینایی شما بعد از جراحی به چندین متغیر وابسته است، بخصوص در مواردی که قبل از انجام ویترکتومی بیماری چشمی باعث آسیب دائمی به شبکیه شده باشد. چشم پزشک با توجه به شرایط شما راجع به میزان احتمال بهبود بینایی توضیح خواهد داد.

برای اینکه خوب ببینیم باید نورهایی که از اشیاء می آیند توسط قرنیه، عدسی و کل چشم شکسته شده و در پشت چشم روی پرده شبکیه متمرکز شده تا تصویر تشکیل شود. چنانچه به دلیل اندازه طول چشم یا انحنای قرنیه، تصاویر جلو یا پشت پرده شبکیه متمرکز شوند، قادر نخواهیم بود تصاویر را واضح ببینیم. به این پدیده عیب انکساری می گویند.

نزدیک بینی شایع ترین علت تاری دید است. اگر شما نزدیک بین باشید، اشیایی را که از شما دور هستند تار میبینید. میزان این تاری، به شدت نزدیک بینی و مسافت جسم از شما بستگی دارد. نزدیک بینی معمولاً از اوایل دهه دوم زندگی شروع شده و با رشد اندازه چشم در طی بلوغ افزایش می‏ یابد و معمولاً  از 20 تا 40 سالگی متوقف می‏ شود. تاکنون ثابت نشده است که مطالعه در سنین کودکی، مطالعه طولانی، مطالعه در شب، تماشای تلویزیون از نزدیک ویا استفاده از عینک نامناسب باعث ایجاد نزدیک بینی گردد. اگر قرنیه نسبت به اندازه چشم انحنای بیشتری داشته باشد یا اندازه چشم نسبت به انحنای قرنیه بیشتر از حد معمول باشد، نزدیک‏ بینی ایجاد می‏ گردد. درنتیجه نور وارده به چشم بصورت دقیق بر روی شبکیه متمرکز نمی‏ شود و وضوح تصاویر کاهش می‏ یابد. اگر میوپی شدید دارید، خطر بیشتری برای جداشدگی شبکیه خواهید داشت.  
 
 
 
علل ایجاد نزدیک بینی چه هستند؟  

• افزایش طول قدامی خلفی چشم: به عبارت ساده‌تر بزرگ بودن کره چشم.
• زیاد بودن قدرت انکساری اجزای اپتیکی چشم :مثلاً کاهش شعاع انحنای قرنیه
• افزایش ضریب شکست اجزای اپتیکی چشم:مثلاً بالا رفتن ضریب شکست عدسی به علت بیماری قند (دیابت).
• تطابق بیش از حد (اسپاسم تطابقی):در این حالت با وجود اینکه تمام اجزا چشم در حالت طبیعی هستند، تطابق بیش از حد موجب نزدیک بینی می‌شود.(نزدیک بینی کاذب)

علائم نزدیک بینی چه هستند؟
اولین و مهمترین علامت نزدیک بینی، کاهش بینایی در دید دور می‌باشد. افراد نزدیک بین بر حسب مقدار نزدیک بینی خود دچار کاهش بینایی می‌شوند. این افراد در بینایی نزدیک خود تقریباً مشکلی ندارند، البته اگر مقدار آن کم باشد. علامت دیگر نزدیک بینی، تنگ کردن شکاف پلکی و یا جمع کردن پلکها می‌باشد. با این کار نزدیک بین ها می‌توانند اندکی بینایی خود را بهبود بخشند. از علائم دیگر نزدیک بینی، فوتوفوبیا (ترس از نور) می‌باشد. این علامت بیشتر به علت گشاد بودن مردمک افراد نزدیک بین می‌باشد. دید در شب برای همه یکسان است، اما در مورد نزدیک بین ها دید در شب اندکی کاهش می‌یابد. علائم دیگر نزدیک بینی بر روی شبکیه چشم ایجاد می‌گردد که در معاینات افتالموسکوپیک قابل مشاهده است.از جمله کشیدگی پرده شبکیه، شبکیه پوست ببری، بزرگ شدن اپتیک دیسک و ایجاد قوس نزدیک بینی.

شیوع دوربینی (هیپروپی) از نزدیک بینی کمتر است. دوربینی معمولاً در حدود 1+ تا 4+ دیوپتر بوده و به ندرت به 8 دیوپتر و بالاتر می‏ رسد. دوربینی وقتی ایجاد می‏ شود که یا چشم نسبت به انحنای قرنیه طول کمتری داشته و یا قرنیه نسبت به طول چشم انحنای کمتری دارد. در نتیجه نور وارده به چشم در پشت شبکیه متمرکز می ‏شود. در این حالت اشیای دور تار به نظر می ‏رسند و تصاویر نزدیک حتی بیشتر تار می‏ شوند. افراد جوان که دوربین هستند می ‏توانند با استفاده از قدرت متمرکزکننده عدسی چشم، تصویر را از پشت شبکیه به روی شبکیه بیاندازند و در نتیجه واضح ببینند. اما در دوربینی شدید یا سنین بالاتر این توانایی کاهش یافته و بیماران احتیاج به عینک مطالعه یا عینک دو دید دارند. با افزایش سن توانایی متمرکز کردن تصویر بر روی شبکیه کاهش می‏ یابد و به تدریج وابستگی چشم‏ های دوربین به عینک بیشتر می‏ شود و به شماره بالاتری نیاز پیدا می‏ کنند.

این بیماری در اثر از دست رفتن انعطاف پذیری عدسی چشم و معمولا در اثر افزایش سن اتفاق میافتد. در سنین جوانی، عدسی چشم انعطاف پذیر بوده و قطر آن برای دیدن اشیاء دور و نزدیک به راحتی تغییر می کند. معمولا بعد از سن 40 سالگی عدسی قابلیت تطابق خود را از دست می دهد و در نتیجه افراد دیگر به راحتی قادر به مطالعه و انجام کارها از فاصله نزدیک نیستند. این حالت پیر چشمی نامیده می شود.

  انحنای قرنیه طبیعی در تمام محورها یکسان است. چنانچه انحنای قرنیه در محورهای مختلف متفاوت باشد، دچار آستیگماتیسم میشویم. این عیب انکساری بسیار شایع بوده و افراد زیادی به درجات متفاوتی از این مشکل دچار می باشند. بسیاری از افراد به همراه نزدیک بینی، درجاتی از آستیگماتیسم یا حالت بیضی بودن قرنیه را دارند. آستیگماتیسم وقتی ایجاد می‏ شود که قرنیه شبیه مقطعی از توپ بیس‏بال است تا توپ بسکتبال. در نتیجه تصاویر به دلیل انکسار نامساوی در قسمت‏ های مختلف قرنیه، کاملاً بر روی شبکیه متمرکز نمی‏ شوند و تصاویر چه دور و چه نزدیک تار می‏ شوند. بنابراین افرادی که دچار درجات بالایی از آستیگماتیسم هستند نه تنها همانند افراد نزدیک‏ بین اشیای دور را تار می ‏بینند، بلکه اشیای نزدیک را هم تار می‏ بینند. اندازه‏ گیری آستیگماتیسم نیز بر اساس دیوپتر است. آستیگماتیسم بصورت زیر طبقه بندی می شود:

• آستیگماتیسم خفیف : کمتر از یک دیوپتر
• آستیگماتیسم متوسط :یک تا دو دیوپتر
• آستیگماتیسم شدید : دو تا سه دیوپتر
• آستیگماتیسم بسیار شدید :بیش از سه دیوپتر

علت ایجاد آستیگماتیسم چیست؟
فشار پلك روى قرنیه مى تواند منجر به آستیگماتیسم مختصرى شود، ولى در اغلب موارد آستیگماتیسم ریشه ارثى دارد. علاوه بر آن ضربات و صدمات وارده بر قرنیه، نیز مى توانند منجر به آستیگماتیسم به ویژه از نوع نامنظم آن شوند. آستیگماتیسم با مطالعه در نور کم یا تماشای تلویزیون از فاصله نزدیک، بهتر یا بدتر نمی‌شود.  

علائم آستیگماتیسم چیستند؟
افراد داراى نمره هاى بالاى آستیگماتیسم اغلب از تارى دید و تغییر شكل یافتگى تصویر اشیا شكایت دارند. در این حالت تاری دید در یک جهت- افقی، عمودی یا مایل- بیش از جهت دیگر وجود دارد. آنهایى كه مبتلا به درجات خفیف هستند، اغلب مشكل بینایى ندارند ولى ممكن است از خستگى و احساس ناراحتى در چشم ها و سردرد شكایت داشته باشند.

نمره عینک از سه قسمت تشکیل می شود : برای مثال شماره 90@ 0.75- 2- نمره یک عینک است. عدد اول نشان دهنده میزان دوربینی یا نزدیک بینی است. علامت جلویی آن نشان دهنده نزدیک بینی (علامت منفی) یا دوربینی (علامت مثبت) است. عدد دوم -0.75  نشان دهنده میزان آستیگماتیسم شماست. این عدد ممکن است با علامت مثبت یا منفی نوشته شود. عدد سوم (90) محور آستیگماتیسم را نشان می‏ دهد. برای مثال 90 نشان دهنده عمودی بودن محور آستیگماتیسم است.

عینک 
 استفاده از عینک، آسان ترین روش اصلاح عیوب انکساری است. تعویض نمره عدسی آن به راحتی انجام می گیرد و در ضمن باعث محافظت چشم ها در مقابل نور خورشید نیز می شود. وقتی شما عینک سفارش می دهید، پوشش مخصوصی که نور فرابنفش را حذف می کند، موجود است. عینک های دو کانونی، عینک هایی هستند که برای تصحیح پیرچشمی به کار می روند. این عینک ها یک قسمت برای خواندن درنیمه پایین لنز و دیگری برای دیدن فاصله در بالا دارند.

لنزهای تماسی 
انتخاب نوع مناسب لنز بستگی به نوع عیب انکساری و روش زندگی و فعالیت های معمول فرد دارد. لنزهای تماسی همانند عینک، با تمرکز نور بر روی پرده شبکیه باعٍث تصحیح بینایی می شوند. لنز معادل عینک است و مزایایی نسبت به عینک دارد. چرا که برخی مواقع تصحیح آستیگماتیسم نامنظم با عینک ممکن نیست. یا اینکه چون لنز با چشم حرکت می‌کند مانع ایجاد آستیگماتیسم مایل می‌گردد و از نظر زیبایی هم بسیار رضایت بخش است. انواع مختلفی از لنزهای تماسی در دسترس است: لنزهای سخت، لنزهای نرم، لنزهای یک بارمصرف، لنزهای با کاربرد طولانی مدت، لنزهای دوکانونی، لنزهای سختِ نفوذپذیر نسبت به اکسیژن و…. با چشم پزشکتان در مورد اینکه کدامیک از این انواع مختلف لنز برای شما مناسب تر است، مشاوره کنید.
جراحی عیوب انکساری 
اکثر روش های جراحی عیوب انکساری با اصلاح انحنای قرنیه ( پنجره شفاف جلوی چشم )، باعث بهبود بینایی می شوند. در درمان نزدیک بینی، با انجام جراحی، انحنای قرنیه کاهش یافته، قدرت انکساری قرنیه کم می شود و این موضوع باعث تشکیل تصویر بر روی پرده شبکیه می شود. در جراحی دوربینی نیز دقیقاً عکس این موضوع اتفاق می افتد. در آستیگماتیسم که انحنای قرنیه در یک جهت با جهات دیگر آن متفاوت است، جراحی باعث اصلاح و یکسان شدن انحنا در همه محورها می شود. جراحی های انکساری نیازمند داشتن چشم سالم است که دارای مشکلات شبکیه، زخم قرنیه و یا ریسک ابتلا به قوز قرنیه و دیگر بیماری های چشمی نباشد. همانطور که تکنولوژی پیشرفت می کند، توجه به این موضوع حائز اهمیت است که برای شرایط شما کدامیک از گزینه ها می تواند بهتر باشد و انتخاب کدام نوع از جراحی انکساری و یا درمان های دیگر مناسب شماست.

روش های شایع جراحی عیوب انکساری کدامند؟ 

•  لیزیک (LASIK)
• فمتولیزیک ( Femto LASIK )
• PRK
• لازک (LASEK )
• اپی لیزیک  ( EpiLASIK )
• لنز داخل چشمی ( Phakic IOL )
  عمل جراحی با لیزر اگزایمر شایع ترین روش جراحی جهت رفع عیوب انکساری است.

عمل جراحی لیزیک (LASIK)  
لیزیک یکی از روش های جراحی با لیزر اگزایمر است. در جراحي ليزيك، ابتدا لايه‌اي از قرنيه (فلپ قرنیه) برداشته مي‌شود و پس از آن که لایه زیرین توسط لیزر اگزایمر تراشيده شد، لايه اول بار ديگر سر جاي خود قرار مي‌گيرد. در سالهای قبل، لایه اول را با دستگاهی به نام میکروکراتوم برمی داشتند.

Femto LASIK
در سالهای اخیر روش جدیدی با تکنولوژی بالا برای برداشتن لایه اول (فلپ قرنیه) با لیزر فمتوثانیه به کار گرفته می شود. جراح مزایای استفاده از این تکنولوژی و امکان استفاده از آن برای چشم شما را توضیح خواهد داد.

عمل جراحی PRK
روش شایع دیگر، فوتوریفرکتیو کراتکتومی یا PRK نوعی جراحی لیزری است که در آن برای شکل دهی قرنیه و اصلاح عیب انکساری، مشابه لیزیک از لیزر اگزایمر استفاده می شود. در این روش برای اصلاح بینایی، سطح قرنیه (پس از تراشیدن سلولهای سطحی یا اپیتلیوم) مستقیما لیزر می شود. PRK در افرادی که قرنیه نازک و یا اختلالات قرنیه ای خاص دیگری دارند، مناسب تر است. نتایج نهایی PRK مانند عمل لیزیک است ولی زمان بهبودی و رسیدن به دید کامل در عمل PRK طولانی تر بوده ومعمولا چند روز طول میکشد تا اپیتلیومِ برداشته شده مجددا ترمیم شود و به کیفیت قبل از عمل برگردد. روش های مشابه دیگری نیز مانند لازک و اپی لیزیک وجود دارند.
چه روشی مناسب تر است؟
قبل از تعیین روش مناسب، لازم است معاینات کاملی از چشم به عمل آید تا مواردی مانند میزان عیوب انکساری، ضخامت قرنیه و توپوگرافی قرنیه مشخص شوند و از سلامت چشم اطمینان حاصل شود. سپس با در نظر گرفتن سن، شغل، وضعیت جسمی، سابقه بیماری و سایر اطلاعات می توان در مورد بهترین انتخاب تصمیم گرفت.

معيارهاي اعمال جراحی لیزری
معيارهاي عمل لیزیک و ليزر (PRK) و لازک عبارتند از:
• حداقل سن ۱۸ سال
• عدم تغيير قابل توجه نمره عينك در يكسال گذشته (یعنی حداکثر بیش از 0/5 دیوپتر تغییر نکرده باشد.)
• ضخامت کافی قرنیه
• نزديک بيني 1- تا 12- ديوپتر
• آستيگماتيسم 0/5 تا 6 دیوپتر
• دوربینی حداکثر تا 6+ دیوپتر
• عدم وجود كراتوكونوس (قوزقرنيه) یا احتمال بروز آن پس از عمل
• عدم وجود بيماريهاي عمومي نظیر انواع روماتیسم، دیابت پیشرفته و نقص ایمنی
• عدم حاملگی و شیردهی
• عدم وجود بيماريهاي چشمي مثل گلوكوم (آب سياه)، آب مروارید، خشکی متوسط تا شدید چشم و بیماری تبخال چشمی
• گشاد نشدن بیش از حد معمول مردمک چشم در تاریکی
• داشتن توقعات واقعي از قابليت و توانايي‏هاي عمل جراحي ليزر در تصحيح ديد
قبل از عمل
جراحی سرپایی است و 10 تا 15 دقیقه وقت می برد. قبل از شروع عمل قطره بي حسي در چشم شما ريخته مي شود. شما در طی عمل درد زیادی نخواهید داشت. پلك ها با محلول بتادين ضد عفوني مي شود. سپس شما در اتاق ليزر روي تخت به پشت دراز مي كشيد و مجدداً قطره بي حسي در چشمتان ريخته مي شود و توسط يك وسيله مخصوص (اسپکولوم) پلك ها از هم باز نگه داشته مي شود و میکروسکوپ اتاق عمل روبروی صورت شما قرار می گیرد. در داخل میکروسکوپ نوری وجود دارد که از شما خواسته می شود به آن نگاه کنید. ولی اگر در تمام طول عمل نتوانستید مرتباً به نور خیره شوید، نگران نباشید؛ زیرا اکثر دستگاههای لیزر امروزی مجهز به رادار می باشند و حرکات چشم شما را تعقیب می کنند. دستگاه لیزر اگزایمر با برنامه محاسبه شده بر اساس اندازه گیری های قبل از عمل، دسته امواج نور لیزر را به نقاط مشخص قرنیه می تاباند تا عیب انکساری چشم شما با دقت تصحیح شود. سپس لنز تماسی نرم پانسمان کننده ای روی قرنیه گذاشته می شود تا ترمیم لایه سطح قرنیه تسریع شود. در پایان، اسپکولوم از چشم خارج می شود و تکنسین اتاق عمل یک قطره آنتی بیوتیک در هر چشم شما می ریزد.

مراقبتهای بعد از عمل
• پس از عمل چشم، شما 2 الی 3 روز سوزش، درد و احساس جسم خارجی را تجربه خواهید کرد و بخصوص شب اول ممکن است درد شدیدی داشته باشید. در روز های اول پس از عمل، چشم خود را نمالید.
• سعی کنید به چشم خود فشار نیاورید. در هفته اول پس از عمل، تغییرات دید ( دید شما گاهی تار و گاهی شفاف است)، سوزش مختصر و گاهی سر درد طبیعی است. اما چنانچه درد و تاری دید شدید و پیش رونده داشتید حتماً به پزشک مراجعه کنید.
• معمولاً رانندگی پس از چند روز بلامانع است.
• قطره های چشمی را طبق دستور پزشک استفاده کنید.
• پزشک و پرسنل مربوطه اطلاعات بیشتری راجع به مراقبت های پس از عمل به شما خواهند داد.
(Phakic IOL (Phakic Intra Ocular Lens  
لنز داخل چشمی برای افرادی که درجات بالایی از عیوب انکساری داشته و یا قرنیه بسیار نازکی دارند و عیب انکساری آنها با جراحی لیزری قرنیه قابل اصلاح نمی باشد، کاربرد دارد. این روش بدون برداشتن لنز طبیعی چشم فرد انجام می شود.  

در سالهای اخیر، گزینه های مناسبی از انواع لنز های داخل چشمی جهت رفع عیوب انکساری بیمارانی که قرار است تحت عمل کاتاراکت (آب مروارید) قرار بگیرند نیز وجود دارد که باعث می شود این بیماران پس از عمل نیازی به استفاده از عینک نداشته باشند.

مهمترین عوامل ایجاد خشکی چشم عبارتند از:

• سن: افزایش سن باعث می شود، مقدار ترشح لایه آبکی اشک و چربی کمتر ‌شود و در نتیجه مقدار تبخیر لایه آبکی زیاد می‌شود. کاهش تولید و افزایش تبخیر لایه آبکی اشک باعث ایجاد خشکی چشم در اکثر افراد مسن می‌شود. خشکی چشم در افراد بالای ۵۰ سال شایع تر است.
• محیط: تبخیر لایه آبکی اشک در محیط های گرم و خشک، باد شدید و همینطور هوای خیلی سرد و خشک بیشتر میشود. استفاده از وسایل گرمایی و قرار گرفتن در معرض گرد و غبار و دود، به خصوص دود سیگار خشکی چشم را تشدید میکند.
• عدم پلک زدن متناوب: خیره شدن و پلک نزدن، مثلاً در کارهای کامپیوتری، علائم خشکی چشم را تشدید میکند.
• داروها: برخی داروها میتوانند باعث کم شدن ترشح اشک و ایجاد خشکی چشم شوند. مهمترین این داروها، داروهای ضد فشار خون، داروهای سرماخوردگی، آنتی هیستامین ها، داروهای ضد افسردگی، داروهای قلبی، قرص های جلوگیری از بارداری، قطره‌های چشمی به خصوص داروهای گلوکوم می باشند.
• تغییرات هورمونی: تغییرات هورمونی به علت تغییر در چربی لایه اشکی می‌توانند باعث خشکی چشم شوند. یائسگی، بارداری و قرص های جلوگیری از بارداری به علت تغییرات هورمونی، خشکی چشم را تشدید می‌کنند.
• بیماری ها: برخی بیماری ها مثل کم کاری تیروئید و برخی بیماری های سیستم ایمنی میتوانند باعث ایجاد خشکی چشم شوند.
• تغذیه‌: داشتن رژیم غذایی که ویتامین A کمی دارد (این ویتامین در جگر، هویج و کلم بروکلی یافت می شود) و یا رژیم غذایی که اسیدهای چرب امگا۳ کمی دارد (امگا3 در ماهی، گردو و روغن های گیاهی یافت می شود) منجر به تشدید بیماری خشکی چشم می گردد.
• التهاب لبه پلک ها (بلفاریت): این بیماری با تغییر در چربی لایه اشکی باعث بدتر شدن خشکی چشم می‌شود.
• لنزهای تماسی: استفاده مداوم از لنز تماسی یکی از علل اصلی خشکی چشم است. لنزهای تماسی لایه آبکی اشک را جذب می‌کنند و باعث خشکی چشم می‌شوند. بعلاوه استفاده از لنز تماسی، باعث کاهش ریتم پلک زدن و در نتیجه کاهش تولید و پخش یکنواخت اشک می شود.
• خشکی چشم و لیزیک: وجود خشکی چشم میتواند نتیجه اعمال جراحی اصلاح دید (مثل لیزیک) را تحت تأثیر قرار دهد. معمولاً در صورت وجود خشکی چشم، ترمیم قرنیه پس از عمل جراحی با تأخیر انجام میشود. همچنین در افراد مبتلا به خشکی چشم احتمال ایجاد عارضه پس از جراحی چشم بیشتر است. بعلاوه پس از انجام جراحی لیزیک معمولاً علائم خشکی چشم بدتر میشود. بنابراین در صورتی که علائم خشکی چشم را دارید و قصد دارید عمل لیزیک انجام دهید، حتماً در این مورد با پزشک مشورت کنید.

سوزش، خارش و گاهی اشک‌ریزش از علائم شایع این بیماری هستند. شایعترین علائم خشکی چشم عبارتند از:

• سوزش و خارش در چشم ها
• احساس وجود جسم خارجی (شن ریزه) در چشم ها،
• تاری دید که با پلک زدن برطرف میشود
• قرمزی چشم ها
• درد در حرکت پلک ها
• حساسیت به نور شدید
• اشک‌ ریزش
• عدم تحمل لنز تماسی

معمولاً علائم در هر دو چشم ایجاد میشود ولی شدت علائم در زمان های مختلف یکسان نیست و با برخی عواملی که در بالا گفته شد، تشدید میشود.

افرادی که دچار خشکی چشم هستند، ممکن است این عوارض را تجربه کنند:

• عفونت های چشمی: اشک ها، از سطح چشم ها در برابر عفونت محافظت می کنند. بدون اشک کافی، ممکن است ریسک عفونت چشمی افزایش یابد.
• آسیب به سطح چشم: اگر خشکی چشمِ شدید بدون درمان باقی بماند، ممکن است منجر به التهاب چشم، سایش سطح قرنیه، زخم قرنیه و مشکلات دید شود.
• کاهش کیفیت زندگی: خشکی چشم می تواند انجام فعالیت های روزانه، مانند خواندن را دچار مشکل نماید.

اگر شما دارای نشانه ها و علائم طولانی مدت از خشکی چشم از جمله قرمزی، سوزش، خستگی یا دردناک بودن چشمتان هستید، به پزشک مراجعه نمایید. خشکی چشم شدید اگر درمان نشود، علاوه بر آنکه باعث ناراحتی شما می شود، ممکن است باعث ایجاد زخم قرنیه و کاهش دید شود.

روش های مختلفی برای تشخیص این بیماری وجود دارد:

• بررسی لایه اشک در سطح چشم با استفاده از دستگاه اسلیت لامپ
• رنگ آمیزی سطح چشم با استفاده از رنگهای مخصوص
• اندازه گیری مقدار اشک با کاغذ مخصوص. در این روش یک فیلتر کاغذ مخصوص در داخل پلک قرار داده می‌شود و پس از چند دقیقه میزان رطوبت جذب شده، بررسی میشود.
• اندازه گیری ترکیبات املاح و پروتئین های اشک

رعایت نکات زیر در موارد خفیف می تواند باعث کاهش علائم گردد:

• نوشیدن مایعات کافی
• تعادل رطوبت محیط بخصوص در فصول سرد سال که از وسایل گرمازا در داخل منزل استفاده میشود.
• خود داری از مالیدن چشم
• استراحت و پلک زدن متناوب در مواقعی که کار چشمی طولانی مدت انجام می ‌دهید. هنگام کا با مانیتورهر5 تا 10 دقیقه یک بار برای چند ثانیه پلک ها را ببندید.
• اجتناب از گرد و غبار و دود سیگار
• استفاده از عینک در محیط های خشک و هوای طوفانی

درمان های دارویی

خشکی چشم شدید نیاز به درمان دارد. برخی از راه های درمان عبارتند از:

• قطره‌های اشک مصنوعی: شایعترین راه درمان خشکی چشم استفاده از قطره‌های اشک مصنوعی است که معمولاً علائم خشکی چشم را برطرف می‌کنند. در موارد خفیف و متوسط، معمولاً روزی 4-3 بار استفاده از قطره اشک مصنوعی برای رفع علائم کافی است. برخی از قطره‌های اشک مصنوعی به سرعت از داخل چشم خارج می شوند و برای مدت کوتاهی علائم را برطرف می‌کنند. برخی از قطره‌ها ماندگاری بیشتری در چشم دارند. جهت یافتن بهترین گزینه که با چشم شما سازگار باشد با پزشک خود مشورت نمایید.
• پمادهای چشمی: پمادهای چرب کننده چشم، چشمان را می پوشانند وآسایش طولانی مدت تری را برای بیمار ارائه می کنند. اما این محصولات از قطره های چشمی ضخیم تر هستند و می توانند دید شما را بپوشانند. به این دلیل، استفاده از پمادها درست قبل از خواب بهترین گزینه می باشد. قطره های چشمی در هر زمان می توانند استفاده شوند و در دید شما اختلال به وجود نمی آورند.
• دارو های خوراکی: در صورت نیاز، التهاب لبه پلک ها که می تواند باعث صدمه به غدد چربی چشم شود، با آنتی‌بیوتیک خوراکی درمان میشود. البته آنتی بیوتیک ها ممکن است به صورت خوراکی، قطره و یا پماد تجویز شوند.
• شستشو چشم با شامپو بچه: در مواقعی که التهاب پلک ها باعث ایجاد خشکی چشم شده باشد، شستشوی لبه پلک ها با شامپو بچه رقیق شده می تواند باعث بهبود علائم شود.
• داروهای محرک اشکی: داروهایی به نام کولینرژیک ها (پیلکارپین، سویمیلین) به افزایش تولید اشک کمک می کنند.

البته این روش ها، تنها برخی از شایع ترین روش های درمان می باشد. گاهی لازم می شود از روش های تهاجمی تر و جراحی استفاده گردد.

جدیدترین روش درمان خشکی چشم:

جدیدترین روش درمان، استفاده از پالس هایی شامل طیف منتخبی از امواج نوری است، که در ناحیه گونه و پلک پایین اعمال می شود و با ایجاد حرارت، سبب فعالیت بیشتر غدد میبومین (Meibomian Glands) و در نتیجه افزایش تولید لایه چربی برای اشک میگردد. بدین گونه از تبخیر اشک جلوگیری شده و به درمان خشکی چشم کمک می کند. این تکنولوژی سالها برای درمان های پوست و لثه ها مورد استفاده قرار گرفته است. مدل هایی از این تکنولوژی، با یک ماسک مخصوص قادرند هر دو پلک را جهت افزایش تأثیر درمان، همزمان مورد درمان قرار دهند.
استفاده از این روش، سریع و بدون درد می باشد و بسته به میزان خشکی چشم، به 2 الی 4 جلسه درمان نیاز دارد.

به یاد داشته باشید که درمان خشکی چشم نه فقط برای راحتی چشم ها، بلکه برای سلامت چشم و حفظ بینایی اهمیت دارد.